Psychoterapia
“Schronimy się w dzwonach, w kołyszących się
-Adam Zagajewski "Dzwony"
dzwonach, w huku, w powietrzu, w sercu uderzeń.
Schronimy się w dzwonach i popłyniemy
nad ziemią w ciężkich wagonach.”
"Dialegesthai" to słowo pochodzące ze starożytnej greki, które po raz pierwszy pojawia się w dziełach Platona. Antyczny filozof używał go, by opisać swój sposób filozofowania, które rozumiał jako “rozmowę duszy samej ze sobą”. Sokrates, główny bohater większej części platońskich dialogów, jego nauczyciel i przyjaciel, angażował swoich rozmówców w doniosłe dzieło wspólnego dociekania prawdy. W rozmowie duszy samej ze sobą każdy człowiek, podobnie jak starożytni mędrcy, może dotrzeć do Prawdy: najważniejszej prawdy, swojej prawdy, prawdy o sobie samym. Żeby na tej drodze się zbytnio nie pogubić warto jest mieć przy sobie kogoś, kto będzie nam towarzyszył, na kim będziemy mogli się wesprzeć w trudnych chwilach i kto razem z nami będzie cieszył się naszymi sukcesami. Kimś takim jest therapeutes, “ten, który czeka na drugiego”, opiekun, terapeuta.
Czym jest psychoterapia?
Psychoterapia jest metodą pracy z psychicznym cierpieniem za pomocą rozmowy. Greckie słowo psyche oznaczało: “ducha”, “duszę”, “dech” a therapeia: “gojenie”, “zdrowienie”. Psychoterapia służy zatem “leczeniu duszy” (dziś powiedzielibyśmy raczej: psychiki), a psychoterapeuta to ten, który niesie pomoc w jej “chorobie”, cierpieniu i trudnościach.
Obecnie wyróżnia się wiele rodzajów (modalności) psychoterapii oraz wiele jej szkół. Z historycznej perspektywy można powiedzieć, że matką psychoterapii jest psychoanaliza a jej ojcem Zygmunt Freud. Rzeczywistość jednak nie znosi uproszczeń i jeśli przyjrzymy się jej bliżej, to zauważymy, że różne formy “leczenia duszy” można odnaleźć na przestrzeni wieków niemalże we wszystkich miejscach i kulturach. Kimś, kto docenił i chętnie czerpał w swojej teorii i praktyce z głębokich źródeł psychoterapii był Carl Gustav Jung. Ten szwajcarski psychiatria, psycholog i naukowiec rozszerzył sposób rozumienia psychoterapii, która początkowo zajmowała się jedynie przypadkami medycznymi (nerwicami). Jung twierdził, że głównym celem psychoterapii jest indywidualny rozwój, a proces temu służący nazwał indywiduacją.
Jung, który na początku swojej kariery zawodowej silnie związany był z ruchem psychoanalitycznym, wypracował swoje własne podejście oparte na unikalnych ideach, które położyły teoretyczne podwaliny pod tzw. psychologię analityczną. Psychologia ta ukazuje złożony obraz ludzkiej psychiki, w której zawiera się wiele elementów: świadomość i nieświadomość, fantazje, instynkty i archetypy; dynamiczne, indywdualne i zbiorowe siły, które kształtują nasze życia.
Aby poznać to, co w nas drzemie, aby poznać samych siebie w psychoterapii oraz analizie jungowskiej sięga się po przeróżne wytwory życia psychicznego: wspomnienia, sny, refleksje, fantazje, wizje, przeczucia, lęki, pragnienia i emocje. W gabinecie psychoterapeutycznym przyglądamy się wspólnie temu, co się dzieje we wnętrzu pacjenta i próbujemy zrozumieć skąd to się bierze, co oznacza i dokąd nas prowadzi. Analizujemy obrazy, operujemy na symbolach, szukamy emocji i wiedzy, w ciele i w umyśle.
W ramach terapii spotykamy się o stałych porach co najmniej raz w tygodniu na 50-minutowych sesjach.
Jeśli jesteś zainteresowany/zainteresowana spotkaniami w ramach psychoterapii jungowskiej, albo jeśli zastanawiasz się czy będę w stanie Ci pomóc, zapraszam do kontaktu!